نقش ویتامینe در کاهش بروز اختلالات تکاملی در جنین موش های صحرایی دیابتی شده

چکیده مقدمه: امروزه ثابت شده که هیپرگلیسمی مادری موجب افزایش تولید رادیکال های آزاد اکسیژن و کاهش میزان آنتی اکسیدان ها در سلول های جنینی می شود و از این راه به جنین های مادران دیابتی آسیب می رساند. لذا بنظر می رسد که استفاده از آنتی اکسیدان ها می تواند موجب کاهش آثار زیانبار هیپر گلیسمی بر روی جنین شود. هدف: بررسی نقش ویتامین e در کنترل اختلال تکاملی در جنین موش های صحرایی دیابتی. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، موش های صحرایی ماده از نژاد wistar با وزن حدود 300-250 گرم با تزریق داخل صفاقی mg/kg 65 داروی استرپتوزوتوسین (stereptozotocin,fluka) دیابتی شدند و همراه گروهی از موش های صحرایی سالم برای جفت گیری در قفس موش های نر قرار داده شدند. سپس آن ها را به دو گروه تقسیم کردند. به یک گروه از روز اول حاملگی mg/kg 150 ویتامین e خورانده شد. در روز 13 حاملگی موش های صحرایی هر سه گروه کشته شده و جنین های آن ها جمع آوری شده و از نظر تعداد، قد و وجود ناهنجاری های ظاهری در نیمکره های مغزی نظیر اگزنسفالی، باز بودن نوروپورهای قدامی و خلفی لوله عصبی، تشکیل جوانه های اندام های قدامی، خلفی، پلاک های شنوایی و بینایی با استفاده از یک میکروسکوپ استریو مدرج مورد بررسی قرار گرفتند. سپس میانگین و انحراف معیار قد و تعداد جنین های بدست آمده و باز جذب شده در گروه های مختلف با روش آنالیز واریانس یک طرفه و فراوانی ناهنجاری های مختلف در گروه های مطالعه با استفاده از آزمون مجذور کا مقایسه شد. نتایج: شمارش تعداد جنین های بدست آمده و بازجذب نشان دهنده اختلاف معنی دار بین گروه شاهد با گروه درمانی و گروه دیابتی بود. فراوانی جنین های ناهنجار (جنین هایی با حداقل یک ناهنجاری قابل تشخیص) در گروه شاهد 1% و در گروه های دیابتی و دیابتی- درمانی به ترتیب 3/46% و 6/11% بود. این امر نشان می دهد که تجویز ویتامین e موجب کاهش بروز نا هنجاری در جنین آن ها می شود بطوریکه از این نظرگروه های دیابتی و دیابتی- درمانی اختلاف معنی داری با هم دارند(p<0.001). اگرچه اختلاف هر دو گروه با گروه شاهد نیز معنی دار بود (p<0.001). نتیجه گیری: تجویز ویتامین e خوراکی به موش های صحرایی دیابتی حامله از مراحل اولیه حاملگی می تواند موجب کاهش آثار زیانبار دیابت مادر بر روی جنین شود.